Ks. Kazimierz Michniewicz [1] proboszcz od V 1930 do III 1940 roku

Urodził się 11 listopada 1866 r. na Suwalszczyźnie, w rodzinie chłopskiej jako syn Karola i Katarzyny. Po ukończeniu czterech klas w Suwałkach, w 1888 r. został przyjęty do Seminarium Duchownego w Płocku. Święcenia kapłańskie otrzymał 29 czerwca 1895 r. w katedrze płockiej z rąk biskupa M. Nowodworskiego.

Pracę kapłańską rozpoczął na wikariacie w Grudusku, wspierając w pracy duszpasterskiej sędziwego ks. Ignacego Kamieńskiego, choć w katalogach diecezjalnych figuruje jako wikariusz w Białej z uwagą vide Grudusk. On rozpoczął komasację wsi Kołaki. Dzięki jego inicjatywie pierwsze wsie szlacheckie w gminie scaliły grunty tworzące kolonie. Będąc nadal wikariuszem w Białej, od 1902 r. pracował w Bogutach Piankach, zaś od 1906 r. jako wikariusz w Dulsku, u ks. Jana Spiry. Po jego śmierci w 1911 r. objął parafię Dulsk jako administrator i pracował w niej do 1930 r. 8 maja 1930 r. otrzymał nominację na probostwo w Łukomiu, gdzie pracował do końca życia. W sierpniu 1937 r. podczas wizytacji kanonicznej biskup L. Wetmański udzielił bierzmowania 499 osobom. Zwrócił też uwagę na większe zainteresowanie się organizacjami religijnymi, których w parafii prawie nie było. Biskup przemówił gorąco o potrzebie życia organizacyjnego w bractwach i stowarzyszeniach katolickich, aby parafia zrównała się z innymi w diecezji. W Łukomiu przyszło mu przeżywać okres wojny i okupacji. Ze względu na zły stan zdrowia otrzymał pomoc w osobie neoprezbitera ks. Stefana Jastrzębskiego, który otoczył chorego proboszcza troskliwą opieką.

Ks. Kazimierz Michniewicz zmarł w Łukomiu 30 marca 1940 r [2]. Pochowany został na miejscowym cmentarzu. Żył lat 74, w tym 45 lat w kapłaństwie.

[1] Na podstawie biogramu ks. Michała Mariana Grzybowskiego, [w:] Ks. M. M. Grzybowski, Duchowieństwo diecezji płockiej wiek XIX, T. 2, Płock 2010, s. 229-230.

[2] Ks. A. Zakrzewski, Przewodnik po dekanacie sierpeckim, Płock 2004, s. 18.