Ks. Wdowiński Antoni Ludwik[1] – administrator parafii Łukomie od III 1887 do VII 1897 roku
Urodził się 11 sierpnia 1859 r. w Ciechanowie jako syn Jana i Franciszki z Zadrowskich. Po ukończeniu progimnazjum w Pułtusku wstąpił do Seminarium Duchownego w Płocku. Święcenia kapłańskie otrzymał w katedrze płockiej 12 sierpnia 1882 r. z rąk biskupa A. Gintowta. Pracę kapłańską rozpoczął na wikariacie w Dzierżeninie, od 1886 r. pracował w Pniewie. 23 marca 1887 r. otrzymał samodzielną placówkę jako administrator parafii w Łukomiu. Jak zanotował wizytujący parafię dziekan kościół był w średnim stanie i nie potrzebował reperacji. Cmentarz przykościelny ogrodzony był murem kamiennym, a grzebalny parkanem z kamieni na mech. Plebania była nowa, drewniana, w dobrym stanie, wewnątrz doprowadzona do porządku przez obecnego proboszcza. Stała w ogrodzie owocowym. Z zabudowań gospodarskich stodoła była w stanie dobrym, pozostałe groziły upadkiem. Dawniejsze akta parafialne były w całości i w porządku, podobnie akta metryczno-cywilne były dokładnie strzeżone w szafie pod kluczem. W porze letniej lud wierny liczniej uczęszcza w niedzielę i święta na sumę i nieszpory, lubo i w porze zimowej, jeżeli pogoda i nie ma zadymki śnieżnej, jest pełen kościół ludzi. W dni zaś powszednie na mszy św. bywa czworo, dziesięcioro, a gdy bywa msza św. składkowa, to więcej przybywa ludzi do kościoła. W 1890 r. ks. Wdowiński postawił drewnianą dzwonnicę, a dzwon ufundował parafianin Szymon Głowacki. W następnych latach poprawiony został dach kościoła przerobiono wieżę, podciągnięto cwele pod kościół, poprawiono parkan. Spory wydatek związany był z restauracją 8-głosowych organów i sprawieniem dębowego konfesjonału. Do zakrystii zakupił komodę, ornaty, chorągwie i bieliznę kościelną. Założył księgę bierzmowanych, inne księgi prowadził na bieżąco.
W lipcu 1897 r. przeniósł się do Bonisławia [2]., gdzie pracował trzy lata. W lipcu 1900 r. otrzymał nominację na probostwo w Karnkowie. Po wielu miesiącach przeniósł się do Proboszczewic, gdzie pracował dwa lata. W 1902 r. został proboszczem w Zawidzu, gdzie pozostawał siedem lat. Od 27 marca 1909 r. pracował w Suminie, a od 25 marca 1910 r. był rektorem kościoła poklasztornego w Sierpcu. Na własne żądanie 16 czerwca 1911 r. został zwolniony z obowiązków duszpasterskich. Przez jakiś czas mieszkał w Sierpcu, a potem przeniósł się do Lipna. Zmarł w Lipnie, 12 lutego 1915 r. Pochowany. został na miejscowym cmentarzu. Żył 56 lat, w tym 33 lata w kapłaństwie.
[1] Na podstawie biogramu ks. Michała Mariana Grzybowskiego, [w:] Ks. M. M. Grzybowski, Duchowieństwo diecezji płockiej wiek XIX, T. 2 Płock 2010, s. 400.
[2] Dziennik „Słowo” Nr 164 z 23 lipca 1897 roku, s. 2.