01-01 (1929) Dowód osobisty liczy sobie ponad 90 lat.
Począwszy od 1 stycznia 1929 roku wprowadzono możliwość posiadania dowodu osobistego (posiadanie dokumentu nie było obowiązkowe).
W Czasie II Wojny światowej okupant wprowadził obowiązek posiadania dokumentu tożsamości (od 15 roku życia) i posiadanie tego dokumentu przy sobie było obowiązkowe. Początkowo były to dowody Polskie a następnie karty rozpoznawcze zwaną Kennkarte.
W pierwszych latach po zakończeniu II Wojny Światowej wojny funkcjonowały równocześnie przedwojenne dowody osobiste, niemieckie kennkarty i tymczasowe poświadczenia tożsamości, które wydawano osobom nieposiadającym innych dokumentów.
Po przeprowadzeniu spisu powszechnego w dniu 3 grudnia 1950 roku uchwalono ustawę z dnia 8 stycznia 1951 roku o obywatelstwie polskim i wydano dekret z dnia 22 października 1951 roku o dowodach osobistych. Na mocy dekretu nowe dokumenty mieli otrzymać wszyscy obywatele polscy powyżej 18. roku życia. Na przestrzeni 39 lat obowiązywania dowodu osobistego książeczkowego (od 1952 roku do 2001 roku) dowód osobisty podlegał licznym zmianom. Dowodem osobistym była mała zielona książeczka, na której widniał orzeł z polskiego godła początkowo w kartonowej twardej a następnie w miękkiej okładce.
Począwszy od 1 kwietnia 1993 roku zmieniono okładkę dowodu osobistego, gdzie zastąpiono nazwę państwa z Polska Rzeczpospolita Polska na Rzeczpospolita Polska oraz zamieszczono nowy wizerunek godła.
Od 2001 roku owiązuje nowy wzór dowodu osobistego. Jest nim obecnie używany plastikowy dowód osobisty.
bezpośredni link do artykułu:
https://szczutowo.net/archiwa/1264
Dariusz Lazarowski.