Ks. Zgliński Wincenty[1] (proboszcz) od 1864 do 16.XII.1866

Wincenty Zgliński urodził się 4 kwietnia 1820 r. w Zglenicach Małych w parafii Kurowo, w rodzinie szlacheckiej jako syn Jana i Marianny z Brudnickich. 1 września 1839 r. został przyjęty do Seminarium Duchownego w Płocku. Władzom seminaryjnym przedstawił świadectwo szkolne, pozwolenie rodziców, świadectwo od swego proboszcza w Kurowie. Niższe święcenia otrzymał 28 lutego 1841 r. we Włocławku. Święcenia wyższe otrzymał w 1844 r. – 2 lutego 1844 r. subdiakonat w katedrze płockiej, aplikowany do Bożewa, 11 lutego diakonat w katedrze płockiej od Antoniego Melchiora Fijałkowskiego, sufragana płockiego, 3 marca 1844 r. kapłaństwo w katedrze włocławskiej. W Księdze zdań przełożeni zapisali, że jego oceny w nauce były mierne, dostateczne i dobre, zaś zachowanie i postępowanie zawsze było dobre, a nawet wzorowe. W uwagach zaś zapisano: Przy małej nauce miał dobre obyczaje, jest nadzieja, że będzie dobrym kapłanem, wyświęcony poszedł do Bożewa. Pracę kapłańską rozpoczął na wikariacie w Bożewie, a od 1851 r. był komendarzem tej parafii. W 1864 r. przeniósł się na probostwo w Łukomiu, zaś od 17 grudnia 1866 r. był proboszczem w Osieku Wielkim, gdzie pozostał do końca swojego życia. Zmarł 5 listopada 1875 r. w Osieku Wielkim. Pochowany został na miejscowym cmentarzu w pieczarze wspólnie z ks. Bronowskim. Żył 55 lat, w tym 31 lat w kapłaństwie.

[1] Na podstawie biogramu ks. Michała Mariana Grzybowskiego, [w:] Ks. M. M. Grzybowski, Duchowieństwo diecezji płockiej wiek XIX, T. 4, Płock 2014, s. 200-201.