Cmentarz, będący działką o powierzchni 43 arów jest nieczynną nekropolią nieistniejącego już kantoratu w Białasach. W 1945 roku został opuszczony i zapomniany. Zdewastowany został w latach 40-tych i 50-tych. Rozebrane zostało ogrodzenie cmentarza a nagrobki potłuczone. Skradziono krzyże i tablice inskrypcyjne.
Historia kantoratu w Białasach
Kantorat w Białasach założono prawdopodobnie w 1840 roku z inicjatywy około pięćdziesięciu ewangelickich rodzin zamieszkujących okoliczne tereny od początku XIX wieku. Był to jeden z większych powierzchniowo kantoratów na terenie parafii ewangelicko-augsburskiej w Sierpcu (założonej w 1837 roku). W połowie XIX wieku zbudowano tu szkołę, kaplicę z dzwonnicą (z dwoma dzwonami) oraz cmentarz. Według spisu ludności z 1921 roku mieszkało tu 621 osób wyznania ewangelickiego. Pierwszym nauczycielem i kantorem był Aleksander Samuel Boranski. Po nim kolejno urząd sprawowali: Krystian Janetzki, Daniel Janetzki, Daniel Retz, Albert Bessel, Aleksander Treichel, Heinrich Laferie oraz Hermann Schrull. W kantoracie prężnie działała orkiestra dęta. Cmentarz z wieloma pięknymi nagrobkami i pieczarami służył mieszkańcom do końca II wojny światowej. Po opuszczeniu wsi przez ewangelików w okresie powojennym cmentarz popadł w zapomnienie. Do lat 70-tych znajdowało się tu wiele interesujących nagrobków. Nekropolia w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat została zdewastowana. Na jej terenie zaczęła królować przyroda.
W artykule prezentuję stan cmentarza w Białasach przed rozpoczęciem prac w 2007 roku, prezentuję postęp prac remontowych w galerii fotograficznej do uroczystego zakończenie etapu prac renowacyjnych na ewangelickich cmentarzach ziemi sierpeckiej w dniu 22 października 2011 roku.