Parafia łukomska niewiadomej erekcji, rozmieszczona na płaszczyźnie przeplatanej ziemią piaszczystą i oparczystą, na ogół średnią. Rzeka Skrwa dzieli parafię na dwie nierówne części, nad którą od wieków urodziła się wieś kościelna Łukomja czyli Łukomie, stąd powstała i nazwa całej parafji. Posiada, jak będzie o tym mowo nieco później, kościół modrzewiowy z 1761 r., który przetrwał dotąd prawie bez zmiany. W r. 1862 została wyrestaurowana, kosztem Katarzyny Zambrzyckiej. W 1884 roku ks. Józef Małkiewicz sprawił nowe ołtarze do tego kościoła, ambonę i posadzkę, a cały kościół wewnątrz odmalował olejnymi farbami. Nadto wiele przyczynił się do ozdoby kościoła, który uposażył się w aparata i utensylia kościelne za ks. ks. Wdowińskiego i Skarzyńskiego. Obecny proboszcz łukomski ks. Marjan Chaciński, doprowadził świątynię łukomską do świetnego stanu: powiększył ją, odnowił wewnątrz, wraz z ołtarzami, poprawił dach. Chorągwie, feretrony, naczynia, aparaty, bielizna kościelna i t.p. tak, że nic nie pozostaje do życzenia.
(zachowano pisownię oryginalną)
Więcej w artykule: